Safrane Long Cours

De meest bekende Renault die bij Heuliez deels werd ontwikkeld en volledig werd gebouwd, is de Renault 25 Limousine. Ook al werden er maar 832 stuks van gemaakt, er was wel degelijk sprake van een serieuze serieproductie. Liefhebbers weten ook dat Heuliez betrokken was bij de ontwikkeling van de 'dikke' 5 Turbo en de Alpine GTA. In het geval van de 5 Turbo kreeg Heuliez standaard carrosserieën aangeleverd die vervolgens helemaal werden aangepast om vervolgens naar Dieppe te worden vervoerd om verder te worden afgebouwd en aangekleed. Dat betekent dat Heuliez mede verantwoording heeft gedragen voor exclusieve en sportieve Renault modellen.

Ooit werd er gedacht aan een Heuliez museum, maar dat kwam er helaas nooit. Na het faillissement stonden in de fabriekshallen in Cerizay nog een aantal schatten te wachten en die kregen op 7 juli 2012 een nieuwe eigenaar. In veel gevallen werd de van te voren geschatte opbrengst niet gehaald, dus wie nog wat geld in een oude sok had liggen, kon z'n slag slaan.

Een van de meest prestigieuze Renaults die onder de hamer kwam is de Safrane Long Cours, een soort van Shooting Brake op basis van de bekende vijfdeurs die in 1994 trots op de Heuliez-stand van de Parijse Mondial de l'Automobile pronkte. Een auto waar er dus maar één exemplaar van bestaat. De achterkant heeft van de ontwerpers van Heuliez een compleet nieuwe vormgeving gekregen. Tot en met de achterportieren zijn de productieversie en deze concept aan elkaar gelijk. Daarna wordt het dak verder doorgetrokken, zijn langere derde zijruiten geplaatst en is uiteraard de achterklep opnieuw gevormd. Deze scharniert opmerkelijk ver open en geeft een royale toegang tot de bagageruimte. De achterlichten bestaan uit kleine rode units op de spatborden en lange eveneens rode banen die de zijkanten van de achterklep volgen. Verder toont de achterzijde behoorlijk clean. Om de lengte van de auto extra te benadrukken zijn de dorpels en de onderkanten van de bumpers in een lichte grijstint gespoten. We herkennen duidelijk de 17 inch lichtmetalen wielen van de Safrane Biturbo. Ook in de documentatie wordt gesproken over een Biturbo als basis, maar dat moet worden betwijfeld omdat de Long Cours een automatische versnellingsbak heeft en de drukknoppen op het stuur wijzen op de aanwezigheid van cruise control, twee elementen die nooit in combinatie met de Biturbo zijn geleverd.

De inrichting van het interieur is door materialen en kleurstelling specifiek voor deze concept. Het meubilair is bekleed met een combinatie van leer en stof in een blauw/paarstint die goed aansluit bij de bijzondere lakkleur. Uiteraard komt deze tint ook terug op een deel van de portierpanelen en de middenconsole. De houten accenten van bijvoorbeeld een Safrane Baccara zijn hier vervangen door aluminium.

De achterbank is door Heuliez volledig specifiek gevormd. Deze heeft twee afzonderlijke rugleuningen met aangebouwde hoofdsteunen en er tussenin een armleuning. Verder beschikt de Long Cours over een enorm glazen dak dat niet kan worden geopend, maar wel voor een surplus aan licht in het interieur zorgt. Kilometers heeft dit exemplaar nooit gemaakt omdat de auto puur als showmodel was bedoeld. Dat betekent dat de nieuwe eigenaar niet alleen een uniek voertuig, maar een zo goed als nieuwe auto heeft gekocht. Het veilinghuis Arcturial schatte de opbrengst in de catalogus destijds tussen de 30.000 en 50.000 euro, maar de gelukkige koper heeft de auto inclusief veilingkosten voor slechts 22.636 euro mee naar huis mogen nemen.