Tegenwoordig zou er worden gesproken van een lifestyle stationwagon, maar van die term was eind 1982 nog geen sprake toen Renault van de voor die tijd zeer potente 18 Turbo een breakversie op de markt bracht. Een trendsetter?
Gezien het uiterst bescheiden productieaantal kan er bij de 18 Turbo Break niet bepaald over een succes worden gesproken. Maar juist dat maakt dit model tot een zeer gewild verzamelobject.
Als Renault in juli 1980 de 18 Turbo voorstelt, is er alleen nog maar sprake van een sedan. In het vooronder ligt de oorspronkelijk uit de Renault 16 bekende viercilinder met een inhoud van 1.565 cc. Toevoeging van een Garrett T3 turbocompressor en een lucht-lucht intercooler verhogen het vermogen naar een voor die tijd respectabele 110 pk. Vanaf modeljaar 1983 wordt de turbodruk verhoogd van 0,6 naar 0,85 bar en neemt het vermogen toe tot 125 pk. Het koppel kan ook nu nog overtuigen met 181 Nm bij 2.500 tr/min. De motor ademt slechts door een enkelvoudige Solex 32 DIS carburateur maar is al wel voorzien van elektronische ontsteking.
De voorwielen worden aangedreven via een handgeschakelde vijfbak en omdat het gewicht van de 4,48 meter lange stationwagon beperkt blijft tot 1.115 kg zijn de prestaties uitermate vlot: een topsnelheid van 190 km/h en acceleratie naar 100 in 10,4 seconden. Kortom, een auto waar je ook heden ten dagen goed mee vooruit komt.
Maar het zijn niet alleen de techniek, de prestaties en de zeldzaamheid die deze auto bijzonder maken. Het is ook de aankleding die boekdelen spreekt. Natuurlijk is de 18 Turbo Break voorzien van alles wat anno 1982 als luxueus wordt gezien. Aan de buitenkant zijn meteen de specifieke lichtmetalen turbowielen te zien en valt de striping onder de stootstrips op de flanken op. De voorportieren gaan getooid met de Turbo-vermelding. De strips en kunststof bumpers behoren bij de eerste facelift van de Renault 18 en hetzelfde geldt voor de zwarte portiergrepen. De chromen dakrails geven de auto extra cachet. Verder zijn de twee buitenspiegels en de achterruitwisser standaard alsmede donker getint glas. De donkerbruine metaallak maakt er helemaal een bijzondere creatie van.
De verschillen in het interieur gaan verder. Daar heeft de Turbo het modernere dashboard van de Fuego waarbij het instrumentarium los op het dashboardlichaam geplaatst lijkt te zijn. Het met leer beklede stuur komt ook uit de Fuego GTX en datzelfde geldt voor de lederen pookknop. Het dikke tapijt is eveneens passend bij het topmodel uit de serie. We treffen hetzelfde materiaal ook op een belangrijk deel van de portierpanelen.
Waar de allereerste Renault 18 Turbo sedan nog voorzien is van effen velours bekleding, vinden we in het 1983 modeljaar van de Turbo Break in verschillende tinten dezelfde gestippelde bekleding als gebruikt in de Fuego GTX en de Renault 30 TX (alleen modeljaar 1981). De middenconsole herbergt helemaal bovenin de twee bedieningsknoppen voor de elektrisch bediende zijruiten (alleen voorin) en daartussen de turbodrukmeter, want kopers van dit model willen de turbo niet alleen voelen, maar ook zien dat het apparaat zijn werk doet. De stoelen zijn in basis gelijk aan die van alle andere Renaults 18, maar de rugleuning is anders van vormgeving en zelfs vergelijkbaar met de 5 GTL/TS/TX en de 14 TS. De zijdelingse ondersteuning is hierdoor beter, maar de leuning is bovenaan veel smaller, waardoor de schouders niet worden ondersteund.
De achterklep opent naar een met hetzelfde hoogpolige tapijt beklede laadruimte die met behulp van een rolhoes aan het oog kan worden onttrokken. Het laadvolume mag er zijn, dat varieert van 475 tot 1.560 liter.
De carrière van de Renault 18 Turbo Break is een zeer korte. Het aandeel van de Turbo sedan en Break in de totale verkopen van de Renault zit onder de 1 procent en daarom besluit Renault in de zomer van 1985 om de productie te staken. Dat betekent dat de 18 Turbo Break nog geen tweeënhalf jaar is gemaakt. Zeldzaamheid verzekerd, wat dat betreft!
De Renault 18 Turbo Break maakt kort deel uit van het leveringsprogramma, maar toch ondergaat het model tussendoor een facelift. Het verschil is niet al te groot. Technisch verandert er namelijk niets. Uiterlijk is de fase II herkenbaar aan de nieuwe grille met een bovenrand in de carrosseriekleur. De bestaande striping maakt plaats voor een brede Turbo-vermelding onder de stootstrip en heeft de auto volledig andere lichtmetalen wielen met een spaakdesign. Het Fuego-dashboard wordt in de hele 18-serie doorgevoerd, maar daar was de Turbo al van voorzien.