Foto: De GTA is de finale versie van de Renault Alliance met een sportieve bodykit, fraaie 16 inch wielen en als klap op de vuurpijl een 2 liter motor met injectie.

Op 22 september 1982 startte de verkoop van de op de Renault 9 gebaseerde Alliance via het dealernetwerk van Renault en American Motors. Een auto die op alle fronten aangepast was aan de smaak van automobilisten in Noord-Amerika. De productie ving enige tijd daarvoor al aan in American Motors' Lakefront fabriek in Kenosha in de staat Wisconsin.

Meteen werd het model in twee carrosserievarianten voorgesteld. Naast de bekende vierdeurs sedan verscheen er ook direct een tweedeursversie. Renault prees de nieuwkomer vooral aan met zijn zuinige motoren, rijkere uitrusting in vergelijking met de concurrentie en de voor die tijd volledig nieuwe computergestuurde controlefuncties.

Foto: Een elektro/hydraulische kap, maar de bevestiging boven de voorruit moet handmatig worden losgemaakt en voor het losritsen van de achterruit moet Pierrick uitstappen.

Op motorisch vlak was bij aanvang louter de 1,4 liter Cléon-motor verkrijgbaar gekoppeld aan een handgeschakelde vierbak, terwijl een vijfbak of drietraps automaat als optie op de prijslijst stonden, net als stuurbekrachtiging. De vierdeurs, verkrijgbaar vanaf 6.270 dollar in de Verenigde Staten, verscheen in de folder als L, DL en Limited. De tweedeurs daarentegen (vanaf 5.595 dollar) startte op een lager niveau als 'kale' Alliance en was daarnaast als L en DL beschikbaar. Daardoor werd de klant in totaal zes verschillende varianten voorgeschoteld.

Maar het was nog maar het begin. Na de Europese Auto van het Jaar-titel voor 1982 werd de Renault Alliance in 1983 bekroond door Motor Trend als de Car of the Year in Amerika.

Voor modeljaar 1984 voegde Renault de Encore toe, de naar Amerikaanse smaak aangepaste R11 als drie- en vijfdeurs. Prijstechnisch bleef de Encore iets onder de Alliance. Succes bleef niet uit. In een groot land als de Verenigde Staten waar de nadruk op grote auto's en pick-ups ligt, was een verkoop van bijna 125.000 eenheden in modeljaar 1983 uitermate keurig. Het 1984 model deed het met meer dan 105.000 stuks wellicht minder, maar daar mochten nog eens net iets meer dan 72.000 exemplaren van de Encore bij worden opgeteld.

Modeljaar 1985 zorgde voor verdere uitbreiding. Naast de 1,4 liter motor werd ook de 1.721 cc viercilinder leverbaar standaard met een vijfbak of nog steeds een drietraps automaat. Bovendien maakte een derde carrosserievorm zijn opwachting, de luchtige tweedeurs convertible. Een versie die net als de tweedeurs nooit in Europa leverbaar was op basis van de Renault 9.

Standaard werd in de convertible de 1,7 liter motor geleverd met de genoemde versnellingsbakkeuze en standaard stuurbekrachtiging. De koper van een convertible kon kiezen uit de uitrustingsvarianten L en DL. De cabriokap kende in beide gevallen een elektro/hydraulische bediening. Het voorste portierruitje werd vast gemonteerd, terwijl de overige ruiten een voor een konden worden geopend. Alhoewel de cabriokap met een druk op de knop omlaag kon, was het wel van belang om de vergrendeling boven de vooruit handmatig los te maken en voor het neerklappen ook de achterruit los te ritsen en plat te leggen.

Het interieur kende diverse kleuren stof en vinyl waarop de portiepanelen, het dashboard en het tapijt bijpassend werden afgestemd. Zelfs de afdekhoes van de kap bestond er in twee kleuren terwijl bij de DL rood, blauw, honing en amandel op de lijst stonden voor de stoffen bekleding.

De Renault Alliance Convertible L was de meest betaalbare cabriolet op de Noord-Amerikaanse markt en vond zodoende gretig aftrek als tweede of derde auto in een gezin en bij studenten.

In de loop van 1986, bij het aanbreken van het modeljaar 1987 verscheen de meest sportieve versie, de GTA, die niet meer de naam Alliance droeg. Deze versie kwam alleen beschikbaar op de tweedeurs en convertible.

En dat is de auto waarmee we hier te maken hebben. Deze GTA beschikt over een 2 liter motor uit Renaults F-serie die volgens Amerikaanse specificatie 95 pk levert bij 5.250 tr/min. De krachtbron is uitsluitend gekoppeld aan een handgeschakelde vijfbak en standaard stuurbekrachtiging.

Aan dit prachtige exemplaar van Renault-dealer Pierrick Schillinger uit Surbourg in de Elzas, zijn direct de specifieke elementen te herkennen die de GTA af-fabriek mee kreeg. De auto beschikt over een bodypakket bestaande uit specifieke bumpers die volledig in de carrosseriekleur zijn gespoten en waaruit de richtingaanwijzers zijn verdwenen. Die zitten nu aan de binnenkant tegen de koplampunits. Ook de meegespoten grille is specifiek. De vermeldingen Renault en 2.0L zijn in rood uitgevoerd. Bij de meeste lakkleuren geldt dat ook voor de vermelding GTA op de voorspatborden, maar in het geval van een rode lakkleur zijn deze letters zilvergrijs. Bij de bodykit horen ook kunststof randen aan de onderkant van de portieren en skirts op de dorpels. Ook eigen aan de GTA zijn de 16-spaaks 15 inch lichtmetalen wielen. De buitenspiegels dragen de carrosseriekleur en op het kofferdeksel staat het derde remlicht eveneens in een behuizing in dezelfde kleur.

Ook het onderstel is aangepast om dit model naar een sportiever niveau te tillen. En daarmee is het hele verhaal nog niet verteld. Het interieur was voor modeljaar 1987 aan verschillende wijzigingen onderhevig. Het meest in het oog springt de aanzienlijk bredere dashboardoverkapping. Daaronder zit een Europees instrumentarium. Het stuurwiel is geleend uit de Renault 5 GT Turbo. Naast een bescheiden aantal knoppen biedt het dashboard ook plek aan een digitaal klokje. Op de middenconsole wordt het klimaat bediend (inclusief airco, samen met cruise control destijds een optie), is de aansteker te vinden alsmede een kleine asbak en inbouwruimte voor de radio. De originele AMC-radio heeft Pierrick via via nieuw in de doos gevonden.

Pierrick: "Ik kocht mijn GTA in 2014 in Parijs van een gepensioneerde Renault-medewerker die destijds aan de ontwikkeling van het injectiesysteem had gewerkt. Mijn vader kocht in 1993 al een Alliance Convertible, een DL-versie uit 1986. Dus ik was er vanaf mijn prille jeugd mee bekend, ook al reed hij er nauwelijks mee."

Hij kocht de auto met zo'n 82.000 mijl op de teller. "Ik moest 'm vooral schoon maken. De auto was gewoon gebruikt in en om Parijs en was maar weinig gewassen. Daarna volgde een aantal technische zaken zoals nieuwe radiator, remmen, schokdempers en veel kleine dingen. Dan kom je er pas echt achter dat veel onderdelen specifiek zijn en van een Renault 9 niet passen."

Foto: Bij gesloten kap valt pas op hoe hoog het dak is. Daarmee oogt de Alliance Convertible in deze toestand wat uit balans. Naast rood was de GTA ook verkrijgbaar in wit, zwart en zilvergrijs.

Hij verwijderde ook de hele body kit om deze goed schoon te kunnen maken en te conserveren voor de toekomst. Op de linker hoek van de voorbumper zat een kleine beschadiging. Verder was er niets mee aan de hand. "Maar het materiaal daarachter was volledig ingedeukt. Daarmee voldeed de Alliance aan de Amerikaanse veiligheidseisen. Overigens zijn de bumpers opmerkelijk zacht en met name aan de bovenkant nauwelijks strak te houden."

Pierrick ziet de GTA Convertible als zijn geprefereerde moderne klassieker.