Tekst Pien Heuts Beeld Marcel Bakker
Maar liefst vijftien jaar streed Jos Pronk (81) om de pensioenuitkering te krijgen waar hij en zijn gepensioneerde collega’s recht op hadden. Samen met de FNV procedeerden zij tot aan de Hoge Raad. ‘Geef nooit op, kies voor je principes.’
Op tafel ligt een stapel ordners. Het is een stille getuige van jarenlang getouwtrek om een rechtmatige pensioenuitkering met zijn voormalige werkgever, Stichting IJscomplex Jaap Eden. ‘Dit gevecht is ons niet in de koude kleren gaan zitten’, zegt oud-gymnastiekleraar Pronk. ‘Ik ben blij als ik die papieren kan weggooien. Het recht heeft zijn loop gehad. Helaas hebben sommige collega’s dat niet meer mogen meemaken.’
Als jochie van drie stond Jos Pronk al op het ijs. Een paar jaar geleden hing hij zijn schaatsen aan de wilgen. ‘Ik realiseerde me dat als ik val, de gevolgen groot kunnen zijn. Ik koester dat ik nog zo fit ben en fiets wekelijks met een groepje vrienden.’ De oud-gymnastiekdocent gaf in zijn werkzame leven jarenlang schaatslessen op de Amsterdamse schaatsbaan. ‘Ik vond het leuk mensen in beweging te krijgen en te motiveren.’
Eind jaren tachtig hoefde Pronk niet lang na te denken over het verzoek van het bestuur om directeur van de Jaap Edenbaan te worden. Hij zette er zijn schouders onder en tuigde samen met de vakbond een cao op voor de medewerkers.
Pronk: ‘Het was best een klus om uit het niets een goede cao met een loongebouw en een vut- en pensioenregeling te ontwikkelen. De indexering van de pensioenuitkering zou gelijke tred houden met de stijging van de ambtenarensalarissen van de gemeente Amsterdam, met een maximum van 3 procent. Het bestuur en de gemeente gaven hun goedkeuring.’
In 2008 ging Pronk op zijn 65ste, na vijf jaar VUT, met pensioen. Een paar jaar later kwamen hij en een aantal collega’s erachter dat de ijsbaan de pensioenuitkering niet volgens afspraak had geïndexeerd. ‘Daar begon eigenlijk het geschil’, vertelt Pronk, die zich samen met vier collega’s als vakbondslid tot de FNV wendde. ‘We kregen zelf namelijk nul op het rekest van het bestuur, dat verkondigde dat de pensioenregeling veel te kostbaar zou zijn.’
De gepensioneerden wisten niet wat ze lazen, toen het bestuur van de ijsbaan de pensioenregeling in 2018 eenzijdig en zonder instemming gewijzigd bleek te hebben. De pensioenuitkeringen zouden voortaan jaarlijks maar met maximaal 1 procent worden verhoogd.
FNV-advocaat Ramon Severijn spande in 2019 de eerste rechtszaak aan, niet vermoedend dat deze jaren later in cassatie bij de Hoge Raad zou eindigen. ‘Het klopte natuurlijk niet dat gepensioneerden geen rechtmatige uitkering kregen en de pensioenregeling ook nog eens eenzijdig werd gewijzigd: maximaal 3 procent indexatie werd 1 procent’, vertelt Severijn. ‘Elke keer stelde de rechter ons in het gelijk en elke keer ging de tegenpartij weer in beroep. Uiteindelijk hebben we op last van een dwangsom gekregen waar de gepensioneerden recht op hadden. En is de pensioenregeling voor hen in de toekomst veiliggesteld met een jaarlijkse maximumindexatie van 3 procent. Dit is een heel principiële uitspraak’, besluit Severijn. ‘Het ging niet alleen om heel veel geld, maar ook om het nakomen van afspraken.’
Jos Pronk is blij dat de rechtsgang tot een succesvol einde is gekomen. ‘Het kostte heel veel energie. Maar het is het waard voor je principes te strijden en niet op te geven. Zonder de FNV was dit nooit gelukt.’
Heb jij juridische ondersteuning nodig? Wij helpen je! Kijk op fnv.nl/juridischehulp