Tekst Eva Prins Beeld Jeannette Schols
Goede voornemens? Cor Buurman (82) stopte twee jaar geleden met roken en recent ook met drinken. En beide deed hij stevig.
‘Eerlijk?’, zegt Cor Buurman, in zijn keurige appartement. ‘Ik mis het wel. Maar toch ben ik blij dat ik ben gestopt, dat gevoel overheerst.’
Buurman, gepensioneerd beleggingsadviseur, rookte sinds zijn 20e. ‘Ik zat toen in militaire dienst. Daar rookte iedereen.’ De laatste dertig, veertig jaar ging het om een doosje sigaartjes, twintig stuks, per dag. En eveneens dagelijks schonk hij zichzelf zo rond een uur of vier het eerste biertje in, gevolgd door nog een en een paar witte wijntjes. En soms ’s avonds verder in het café. Een dure hobby, zeker duizend euro per maand was hij er aan kwijt, schat hij.
Eén keer stopte hij met roken, zes jaar lang. ‘Van de een op de andere dag smaakte het me niet meer, en voelde het ook niet goed meer.’ In deze jaren overlijdt zijn vrouw, 67 jaar, aan longkanker. Ook zij was een stevige roker, vertelt Buurman. ‘Haar overlijden was de grootste klap in mijn leven.’ Toch gaat hij twee jaar nadien, tijdens een etentje met vrienden, weer voor de bijl. ‘En vervolgens ging het al snel van kwaad tot erger, tot ik weer rookte als een ketter.’
De wake-up call komt met een plekje onder zijn tong. De huisarts-in-opleiding is er niet gerust op. ‘Nog diezelfde dag ben ik gestopt met roken en heb ik een afspraak gemaakt bij de kaakchirurg.’ Die constateert slechts aften. ‘Maar ik was toen al gestopt en besloot dat te blijven. Ik was enorm geschrokken.’ De eerste week was lastig, zegt hij, de tweede al minder en nu, inmiddels twee jaar later, taalt hij er niet meer naar. ‘Ik heb zelfs nog wat doosjes liggen. Voor de visite. Ik raak ze niet meer aan.’ Wel gaat hij, net als na het overlijden van zijn vrouw, nog meer drinken.
Het inzicht dat dat uit de hand loopt, komt deze zomer met een val. Na een avond flink doorhalen met vrienden, valt Buurman in zijn woonkamer. Zijn schoonzoon komt om hem overeind te helpen. Als door een wonder houdt hij er niks aan over, behalve schrik en schaamte. Zijn huisarts adviseert hem te stoppen met drinken. ‘Dat was een zwaar bericht, maar ik heb zijn advies opgevolgd.’ Ook nu weer, van de een op de andere dag. Zonder hulp. ‘Maar ik vond het moeilijker dan stoppen met roken. Gelukkig heb ik een goed alternatief gevonden: een alcoholvrij bier en een alcoholvrije Chardonnay, die smaken als echt.’
Tuurlijk kent hij de gedachte wat het op zijn leeftijd nog uitmaakt, maar Buurman is meer vastbesloten dan ooit. ‘De kaakchirurg zei: Het is nooit te laat. En ik weet het ook zelf: als ik nog even meewil, moet ik stoppen. Klaar.’