De loopbaan van Laura Santacreu
Tekst Eva Prins Beeld Marcel Bakker
Na jaren wikken en wegen verruilde Laura Santacreu (41) vorig jaar haar baan als hoofd public affairs bij de Postcode Loterij voor een opleiding tot een baan als basisschooljuf. Dat levert een stuk minder salaris, maar een stuk meer voldoening op. ‘Ik ben heel blij dat ik de stap heb gezet.’
‘Ik was verantwoordelijk voor de lobby in Den Haag en Brussel. Een loterij moet zich aan veel wet- en regelgeving houden. Die probeerden we zo te beïnvloeden dat de Postcode Loterij meer geld kon ophalen voor goede doelen. De verkoop van loten is natuurlijk heel commercieel, maar daarachter zit een heel mooi, ideëel bedrijf met een goeie missie. Noem een goed doel, en het wordt gesteund door de Postcode Loterij. Dat is een belangrijke reden dat ik er ruim twintig jaar heb gewerkt. Een puur winstgedreven bedrijf past niet bij mij, ik wil dat mijn werk maatschappelijke waarde heeft.’
‘Ik was er nog niet uitgekeken, maar er was op een gegeven moment wel een stemmetje dat zei dat ik misschien toch eens verder moest kijken. Eerst dacht ik aan een overstap naar een van de goede doelen, maar het leuke aan mijn werk was juist dat ik met allemaal contact had. Toen mijn oudste dochter naar school ging, nu acht jaar geleden, kwam het basisonderwijs als mogelijkheid in beeld. Ik vond de sfeer op school erg fijn en heb leren zelf altijd leuk gevonden.’
‘Je geeft toch een goede baan op waarvan je weet dat je het kan, voor een heel nieuw avontuur waarvan je nog niet weet of je het kan. Plus zekerheid en een goed salaris voor onzekerheid en een minder hoog salaris. En ik wist ook, het kan niet als de kinderen nog klein zijn. De schoolvakanties zijn heel fijn, maar de andere weken is het onderwijs juist heel inflexibel. Je kunt je kinderen nooit zelf halen en brengen, en je kunt niet een dagje thuiswerken als er één ziek is. Inmiddels zijn ze wat ouder (12 en 9, red.) en heeft mijn partner een flexibele baan – dus toen kon ik het onderzoeken. In november 2022 ben ik een crash course gaan doen.’
‘In Amsterdam begint het zij-instroomtraject voor mensen met een hbo- of universitaire opleiding met een crash course. Dan loop je een hele week mee op een basisschool en geef je ook zelf een les. Na die week wist ik: ik ga de sprong wagen. Ik vond het een heel leuke school. En ik ervoer in de les die ik gaf hoe leuk het is als je ziet dat het kwartje valt – dat is echt magisch!’
‘In maart 2023 heb ik mijn baan bij de Postcode Loterij opgezegd en april, mei en juni liep ik stage. Dat is verplicht. Aan het eind van die stage volgde een geschiktheids-onderzoek. Ik werd geschikt bevonden en ben in schooljaar 2023/2024 begonnen op de school waar ik ook stage liep, in groep 3, Het afgelopen schooljaar stond ik drie dagen voor de klas, waarvan twee dagen zelfstandig. Daarnaast ging ik één dag naar de Pabo en één dag was voor zelfstudie. Dit schooljaar, het tweede en laatste jaar van mijn opleiding, sta ik drie dagen zelfstandig voor de klas.’
‘Dat was het ook, maar daar heb ik me op ingesteld. Deze twee jaar staat mijn sociale leven even op een laag pitje. Het kost nu natuurlijk extra tijd en energie omdat ik én meteen voor de klas sta én nog veel moet leren. Als ik me volledig kan richten op mijn leerlingen en mijn lessen, dan hoop ik dat het minder vermoeiend zal zijn. Ik kom nu elke dag moe thuis, maar ook heel voldaan. In mijn vorige baan werkte ik ook hard, maar soms dacht ik aan het eind van de dag wel: wat heb ik nu eigenlijk gedaan? Veel vergaderd, getypt en gebeld. Nu heb ik aan het eind van de dag kinderen iets bijgebracht. De impact is veel directer.’
‘Nee absoluut niet. Ik ben heel blij dat ik de stap heb gezet. Ik vind het een prachtig vak. De band die je met de kinderen opbouwt – dat ze je in vertrouwen nemen of een knuffel geven – dat vind ik het mooiste. En als de kennisoverdracht lukt. Het is niet altijd makkelijk, maar daarin zit ook de uitdaging. Ik zie me dit wel tot mijn pensioen doen.'
DE FNV BIEDT DIVERSE LOOPBAAN- EN SOLLICITATIETRAININGEN AAN OP FNVWERKT.NL
‘Het cliché luidt dat je meer spijt hebt van wat je niet hebt gedaan dan van wat je wél hebt gedaan – en ik denk dat daar wel een kern van waarheid inzit. Ik heb lang getwijfeld en vond het heel spannend om uit mijn comfortzone te stappen, maar het heeft heel goed uitgepakt. Mijn advies luidt dan ook: bij twijfel, gewoon doen!’
‘Heb je belangstelling voor een heel andere branche? Oriënteer je dan. Ga een keer koffiedrinken met mensen die het werk doen. Ik heb zelf met veel andere zij-instromers gepraat. Over het algemeen vinden mensen het leuk om over hun werk te praten. En vaak is er ook wel een mogelijkheid om een dagje mee te lopen.’
‘Wil je iets met impact doen? Denk eens aan het onderwijs. Loop een dag mee op de school van je kinderen of bij de school om de hoek. Moeilijk, lastig, veel, druk? Ik heb het allemaal gehoord, maar ik vind het erg meevallen – op basis van mijn ervaring van één jaar, dat zeg ik er wel bij. Maar ik ben heel bij dat ik de overstap heb gemaakt.’