‘IK BEN ONTZETTEND TROTS’

Hij is een gelukkig mens, vertelt vrachtwagenchauffeur en FNV-lid Hans Maatman. ‘Ik werk bij een fijn familiebedrijf, verdien goed en ben blij met mijn ritjes naar Ierland en binnen Nederland.’ Vandaag rijdt hij door eigen land met een‘vrachtje delicatessen’: paté, reebout, kazen.

De chauffeur is nog gelukkiger sinds de hoogste rechter hem en twee andere chauffeurs gelijk gaf in een slepend proces tegen zijn vorige werkgever, Vos Transport. Maatman en z’n oud-collega’s kregen alsnog de extra gewerkte uren uit hun tijd bij Vos uitbetaald. De centen interesseren hem eigenlijk niet veel, zegt de chauffeur. ‘Ik ben vooral ontzettend trots.’

Het hoofdstuk begint twintig jaar geleden, als Maatman internationaal vrachtwagenchauffeur is bij Vos Transport. ‘Mijn gewerkte uren schreef ik altijd op in mijn agenda en zette ik in de boordcomputer van de vrachtwagen, maar ik kreeg niet alle uren uitbetaald. Er waren maanden dat ik 20 tot 25 uren onbetaald werkte.’ Als de chauffeur het bij het bedrijf aankaart, krijgt hij te horen dat hij ‘niet zo moet zeuren’. 

Een fatsoenlijk gesprek met Vos blijkt onmogelijk. Daarom zet het FNV-lid in 2007 de actiegroep ‘De rek is eruit’ op, waar Vos-chauffeurs massaal hun klachten over onbetaalde uren melden en er een pittige brief naar de directie gaat. Anoniem, omdat ‘Vos werknemers met kritiek gelijk de kop afhakt’. Ook de FNV wordt er door de kaderleden bijgehaald, maar ondanks alle inzet wordt het probleem niet opgelost.

Als de directie in de gaten krijgt dat Maatman achter de acties zit, wordt het ‘een drama’ voor de chauffeur. ‘Ik werd van internationale ritten gehaald en moest rondjes binnen Deventer rijden. Ik verloor daardoor ongeveer 1.000 euro inkomen per maand, waardoor mijn vrouw een bijbaan moest nemen.’ Ook maakt Vos de chauffeur zwart bij zijn collega’s, zegt tegen hen dat hij liegt en onbetrouwbaar is. ‘Sommige collega’s keerden zich daardoor tegen mij. Dat heeft me veel pijn gedaan.’ De FNV steunt de chauffeur op alle mogelijke manieren, maar dat voorkomt niet dat Maatman in 2015 in elkaar stort. ‘Tijdens een rit brak er iets in mij, ik moest spontaan huilen. Het ging niet meer.’ Hij is door de spanning en druk opgebrand, concluderen de huisarts en een psycholoog.

Maar Maatman richt zich op, verandert van werkgever en start met twee andere FNV-

leden een rechtszaak tegen Vos vanwege het niet betalen van gewerkte uren in het verleden. De kaderleden worden daarbij geholpen door de FNV en ondersteund door cao-specialist VNB, de cao-waakhond in de sector transport en logistiek.

De chauffeurs leveren gedetailleerde logboeken van hun werktijden aan, het transportbedrijf weigert inzicht te geven in de administratie. Na zeven jaar van rechtszaken oordeelt het Gerechtshof dat Vos Transport de cao niet is nagekomen en de drie chauffeurs moet betalen. Maatman, blij en opgelucht: ‘Ik heb altijd gelijk gehad en heb het nu ook gekregen. Na al die jaren kan ik dit hoofdstuk eindelijk sluiten.’