WERKDRUK 1
‘DE SALARISSEN FLINK OMHOOG’
Tekst Ronald de Kreij Beeld Doon van de Ven
Het zwembad waar Ariane Cremer werkt is gesloten tijdens de kerstdagen. Heerlijk, vindt ze dit. Dan kan ze eindelijk even bijkomen van de immense werkdruk die ze dagelijks ervaart. Haar oplossing hiervoor: ‘De salarissen flink omhoog en de overige arbeidsvoorwaarden ook een stuk beter, want dat trekt nieuwe medewerkers aan.’
Ariane Cremer: ‘Zwemlessen belangrijk, waarom zwemdocenten dan niet?’
Wie? Ariane Cremer
Wat? Coördinator Sportfondsenbad
Waar? Amsterdam
Werkdruk? ‘Enorm.’
Ariane Cremer:
‘Ik ben heel blij dat jullie me gevraagd hebben om mee te werken aan dit themanummer over werkdruk. Want wij hebben hier echt een verschrikkelijk hoge werkdruk. Ter illustratie: van het team van vijftien zwemdocenten zijn er nog maar zeven over. De druk die op hun schouders ligt, heeft ze uitgeblust. Maar ze gaan door, want ze houden van hun vak. Het gaat nu zelfs zover dat ze zich niet eens meer ziek dúrven te melden. Want dan gaan de zwemlessen niet door, en dat willen ze voorkomen. Zo schuift de grens steeds verder op.’
‘Ik denk dat ik het mooiste vak heb dat er is. Alleen wordt dat door anderen niet gezien. Er is totaal geen waardering voor. De salarissen zijn zo laag, dat je er eigenlijk niet van kunt rondkomen. Vind je het gek dat er dan mensen vertrekken en er geen nieuwe voor terugkomen? Met als gevolg een heftig personeelstekort. En wie er nog is, doet het alleen uit passie voor het vak.’
‘Toen ik zes jaar geleden begon, was het al moeilijk om mensen te vinden. Er was nog geen tekort; het lukte allemaal nog nét. Maar nu kampen we met én lage lonen én een personeelstekort. Zó zonde. Een echt heel mooi vak wordt om zeep geholpen door lage salarissen en hoge werkdruk.’
‘De overheid heeft de mond vol hoe belangrijk zwemlessen zijn. Waarom zijn wij, degenen die de zwemlessen verzorgen, dan niet belangrijk? Vergeet niet dat wij een onmisbare maatschappelijke functie vervullen. Tegelijkertijd zijn we ook persoonlijk aansprakelijk voor mogelijke ongelukken. Er gaat bijna geen dag voorbij dat ik iemand uit het water moet halen die niet kan zwemmen. Als die persoon op de bodem belandt, dan heb ík een probleem.’
‘Wat er moet gebeuren om het tij te keren? De salarissen flink omhoog en de overige arbeidsvoorwaarden ook een stuk beter, want dat trekt nieuwe medewerkers aan. Daarmee gaat de werkdruk vanzelf omlaag. En ik zou ook wel wat meer maatschappelijk bewustzijn willen zien over onze aansprakelijkheid. We moeten altijd scherp zijn. Maar dat is lastig. Voorheen hadden we nog ochtend- en middagploegen. Nu moeten we lange dagen maken omdat er simpelweg onvoldoende mensen zijn voor twee ploegen. En je pauze moet je er zelf maar ergens tussen proppen. Het is bijna geen doen meer. En gevaarlijk.’