29 dingen die trillen op Terschelling. Voel maar!
Tekst: Jantine Jongebloed
Foto's: Nichon Glerum
Van de planeten die zich verplaatsen tot ons eigen hart dat klopt: elk atoom in het universum, iedere cel en alles in ons lichaam is steeds in beweging en trilt. Theatergezelschap Boogaerdt/VanderSchoot maakte Echo’s Chamber, een ruimte waarin al deze trillingen worden geëerd, door naar ze te luisteren en ze te voelen. Maar wat trilt er dan zoal? Samen met makers Suzan Boogaerdt en Bianca van der Schoot maakte de dagkrant een lijst van trillende dingen op dit eiland, op Oerol, in hun voorstelling.
het strak gespannen koeienvel om de trommels in de echokamer die resoneren in de ruimte maar ook soms in een hart
een extra trilling als Bianca of Suzan per ongeluk met een nagel het vel aanraakt
een tentdoek in de wind, of een scheerlijn, een muziekinstrument op zich
de wind zelf
sommige handen in de ochtend na net iets te veel jutter
niet vernederend bedoeld maar de flapperende onderarmen van veel publiek op de tribune bij het applaus
de taartjes in de vitrine bij de bakker als een van hun broeders van de plank wordt gepakt
maar toch vooral de natuur, veel meer nog dan taart
in een stad misschien de taart, maar hier de bomen
de blaadjes aan de bomen waar Bianca met haar iPhone soms een filmpje van maakt, die waaien en wapperen en trillen
een vlieg die op een grasspriet landt, in de tuin van hun voorstellingslocatie, in Midsland-Noord
de met zachte wol bedekte vloer in het decor van Echo’s Chamber ergens op een derde van de voorstelling, als het publiek is gaan liggen en de drums beginnen
de kelk van Klara Alexova die het sound bath maakte, waar ze met haar aanstrijkhout langs wrijft
onze trommelvliezen
15. het water in dit glas, voor ons op tafel
16. de tafel zelf, of nou ja, de moleculen in de tafel, die trillen, ook al geloof je dat niet omdat het er zo statisch uitziet
17. de wilde zee waarin Suzan en Bianca samen zwommen op hun voorstellingsvrije dag, ze wilden nog iets nabespreken maar de oorverdovende golven trilden om hen heen, Bianca werd nog bijna weggetrokken door de stroming, misschien is een zee te groot om een trilling te heten maar toch zetten we ‘m erbij want een geluidsgolf is een trilling dus een zeegolf vast ook
18. de uitlaat van de man die afgelopen week aanklopte bij ze, die was onder zijn auto vandaan getrild en hij was ‘m kwijt geraakt (hoe raak je een uitlaat van anderhalve meter kwijt op zo’n overzichtelijk eiland? dat blijft een vraag waar ze mee blijven zitten)
19. de mobiel met schelpjes voor het raam bij de ET10 waar we met elkaar praten over alles wat trilt, en waar de wind soms tegenaan komt
20. al die love affairs die hier ontstaan tijdens Oerol, zegt Suzan, daar is ook iets mee, mensen bewegen hier anders dan thuis, dat liefde in de lucht hangt voel je wel, alsof mensen meer dan anders op dezelfde frequentie zitten nu
21. een mevrouw uit de voorstelling van gister, toen Bianca met de kristallen bij haar langskwam (ze had een oogmasker op en lag onder een deken, net als de rest), er trok een trilling door haar hele lijf, best wel intiem om te zien
22. net als bij een andere bezoeker, zegt Suzan, de meeste mensen glimlachen even op zo’n moment, bij het zachte getinkel, maar bij deze bezoeker trok er een shiver van kruin naar tenen
23. sterren die sterven in het heelal, vraagt Bianca zich af (ze denkt van wel)
24. het water in de paddenpoel
25. de padden zelf
26. mensen ook, de hele tijd, we bestaan uit zoveel water, natuurlijk trillen wij, vooral na de vier ceremonies die Suzan en Bianca per dag hier leiden, als zandkorrels op een drum, die door de verschillende frequenties in patronen glijden zoals je van kristallen kent
27. zo voelt het voor hen beiden: alsof al het water in hun lijven na vier van die ceremonies op z’n plek is gevallen en alles klopt
28. en trilt
29. en beeft
*
Echo's Chambers is nog tot zaterdag 15 juni te ervaren op Oerol. Kijk hier voor meer informatie.