Beeld: Geert Snoeijer
Het ritueel van theater transformeert tijd op magische wijze tot momenten. Met belichting, een podium en publiek erbij krijgen de handelingen van de makers betekenis, gaat wat ze zeggen en tonen ontroeren. Tijdens Oerol wordt ook Terschelling zelf door die magie getransformeerd.
Zo kon het gebeuren dat deze Dagkrantredactie een eend rakelings over het fietspad zag vliegen, ter hoogte van hotel de Horper Wielen. De eend vloog zeer stoer rakelings langs de fietsers, alsof hij wilde zeggen: hier ben ik, een eend, en jullie zijn te gast op mijn eiland. De eend vloog in kringen, en de stoerheid waarmee hij steeds rakelings voorbij de wielen van fietsers vloog was zowel grappig als ontroerend. Ook vloog hij steeds terug richting een timide, mager biggetje dat in de verte stond te wachten. Om een of andere reden werd het absurder doordat het biggetje, dat misschien toch een mager lam was – het dier stond net te ver weg om het met zekerheid te zeggen. Het geheel voelde als een beeld uit een gedicht van Joost Oomen, maar waarom het nou precies zo mooi was, daar hebben we toch de woorden niet voor kunnen vinden.
In deze Dagkrant hebben we het over de magie van Oerol en de rituelen die nodig zijn om die magie tot stand te brengen.
We hopen dat het je helpt onverklaarbaar mooie dingen te voelen, of, mocht dat niet lukken, je er in ieder geval zin door krijgt om er weer een mooie festivaldag van te maken.
Groet,
De Dagkrantredactie