PUIK COLUMN
Robin Coenen
Vreedzame dagen of vreetzame dagen?
Stiekem stouw ik nog snel een oliebol naar binnen, na de zoveelste nieuwsjaarspeech op een van de vele nieuwjaarsborrels. We zitten alweer in januari, het vorige jaar is wederom omgevlogen. Het lijkt wel alsof hoe ouder ik wordt, hoe korter ook de jaren worden. De tijd vliegt om. En als ik na al die feestdagen op de weegschaal ga staan lijken die getallen/wijzers al bijna net zo hard te lopen, als de secondewijzer/getallen van de klok. Gelukkig stopt op de weegschaal de wijzer/getallen nog wél, in tegenstelling tot de tijdklok. Bij mij valt het allemaal mee, ik ben van het type veel eten en toch weinig aankomen. Ik kan me maar al te goed voor stellen voor hoeveel mensen dat moment op die weegschaal een jaarlijkse beproeving is.
“Liefde gaat door de maag” en “elk pondje gaat door het mondje”. Zomaar wat toepasselijke gezegden. Iedereen heeft een ideaal beeld van zichzelf, de meeste vrouwen het liefst het figuur van Barbie, met een platte buik grote borsten en een dikke billen. En mannen het atletische uiterlijk van Cristiano Ronaldo een mooi wasbordje en gespierd bovenlichaam. Het grappige is dat dit schoonheidsideaal door de jaren heen blijft veranderen. De oude Grieken vonden rondingen bij vrouwen prachtig. En in de jaren twintig begin vorige eeuw, werd een vrouwenlichaam het liefst met een jongensachtig figuur vergeleken. Nog aparter is, dat het schoonheidsideaal ook nog eens per land verschilt.
Ondertussen sta ik nog steeds op die weegschaal, en kijk ik in de lange spiegel. Het schiet door mijn hoofd; zal ik toch maar een abonnement afsluiten bij de sportschool? Ik zie al die zwetende en kreunende mensen al voor me, terwijl ik met mijn veel te strakke sportpakje en een handdoek om mijn nek door de trainingsruimten van de sportschool slenter. En dan spreek ik nog maar niet over de manier waarop ik mezelf uiteindelijk heb moeten motiveren om toch maar te gaan. De fitness business lacht zich weer scheef als het zoveelste tv programma aandacht besteedt aan “goede voornemens”. Weer enkele duizenden fitness abonnementen erbij!
Ik lijk wel gek, mensen moeten me maar nemen zoals ik ben. Gezondheid is belangrijk, het juiste eten en voldoende beweging hoort daar uiteraard bij. Maar net zo belangrijk is hoe ik mezelf voel. En daar speelt een ideaalbeeld niet de belangrijkste rol in. We zijn zoals we zijn. Als we minder met ons ideaalbeeld bezig zijn, hebben we ook meer tijd voor de ander. En dat laatste lijkt me toch veel belangrijker. Als ik dat abonnement afsluit doe ik dat om voldoende fit en gezond te blijven. En niet om dat ideaalbeeld na te streven.
Overal worden we geprikkeld met ideaalbeelden, tv-reclames, modeshows, billboards, films. Het zou denk ik goed zijn als bedrijven daar eens mee stopten. Ondertussen zit ik alweer gezellig aan de paasbrunch samen met allerlei lieve mensen terwijl ik het zoveelste gekleurde gekookte ei wegwerk. Daarna gaan we natuurlijk wel een flink stuk wandelen in het bos. Een echte aanrader om je hoofd eens even lekker leeg te maken.
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina: